Τα παιδιά με Διαταραχή Νοητικής Ανάπτυξης παρουσιάζουν ελλείμματα ποικίλων

διαβαθμίσεων στη γενική νοητική λειτουργία. Ειδικότερα, έχουν δυσκολίες σε διάφορες

πτυχές της λογικής σκέψης, του σχεδιασμού, της κρίσης, της αφηρημένης σκέψης, καθώς και

σε διάφορους τύπους μάθησης. Επίσης, πολύ συχνά δυσκολεύονται στο σχολείο και μπορεί να

αντιμετωπίζουν προβλήματα με φίλους, καθώς και με καθημερινά καθήκοντα, όπως το να

κάνουν μπάνιο και να ντυθούν. Μπορεί να φαίνεται ότι εκδραματίζουν ή ότι επιδίδονται σε

συμπεριφορές αυτοτραυματισμού, αλλά το πρόβλημα είναι ότι συνήθως δεν αντιλαμβάνονται

ποια συμπεριφορά είναι κατάλληλη ή πώς να επικοινωνήσουν τις ανάγκες τους στην εκάστοτε

περίσταση.

Τα παιδιά που δυσκολεύονται να επιτύχουν τα ορόσημα της νοητικής ανάπτυξης, αλλά είναι

πολύ μικρά για να υποβληθούν σε σταθμισμένες δοκιμασίες μέτρησης των νοητικών τους

ικανοτήτων, ενδέχεται να διαγνωστούν με μια διαταραχή που ονομάζεται Σφαιρική

Αναπτυξιακή Καθυστέρηση. Η διάγνωση αυτή μπορεί να δοθεί μόνο σε παιδιά μικρότερα των

5 ετών.

Ποια είναι τα συμπτώματα της Διαταραχής Νοητικής Ανάπτυξης;

Η Διαταραχή Νοητικής Ανάπτυξης περιλαμβάνει νοητικά ελλείμματα, καθώς και δυσκολίες
στην κατανόηση αφηρημένων εννοιών, στην ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων και στη
διαχείριση πρακτικών καθηκόντων που καθορίζουν τον βαθμό της ανεξαρτησίας μας στην
καθημερινή ζωή. Αυτά τα ελλείμματα και προβλήματα γίνονται εμφανή νωρίς στην ανάπτυξη
του παιδιού και η σοβαρότητά τους εξαρτάται από τη σοβαρότητα της διαταραχής.
Ειδικότερα, η διαταραχή περιλαμβάνει τα εξής συμπτώματα:

Πυρηνικά συμπτώματα της Διαταραχής Νοητικής Ανάπτυξης

Μη ειδικά συμπτώματα σχετιζόμενα με τη Διαταραχή Νοητικής Ανάπτυξης

Νοητικά ελλείμματα, όπως στα εξής:

Λογική σκέψη (π.χ., στην κατανόηση υποθέσεων και επιπτώσεων και στην επαγωγική συλλογιστική)
Επίλυση προβλημάτων
Σχεδιασμό
Αφηρημένη σκέψη (π.χ., κατανόηση εννοιών και ιδεών)
Κρίση (π.χ., διάκριση ανάμεσα στο σωστό και το λάθος)
Ακαδημαϊκές γνώσεις
Μάθηση

Επιπρόσθετα ελλείμματα που καταλήγουν σε αδυναμία του ατόμου να επιτύχει αναπτυξιακούς και κοινωνικοπολιτισμικούς δείκτες ανεξαρτησίας και υπευθυνότητας, όπως:

Δεξιότητες καθημερινής ζωής (π.χ., επικοινωνία, κοινωνική συναναστροφή)
Κατάκτηση προσωπικής ανεξαρτησίας

Αδυναμία ή καθυστέρηση επίτευξης ορόσημων, όπως το μπουσούλημα, η βάδιση και η ομιλία σε σχέση με τα άλλα παιδιά
Δυσκολία να θυμηθεί πράγματα, να λύσει προβλήματα ή να μάθει και να εφαρμόσει νέες πληροφορίες
Δυσκολία να αντεπεξέλθει στο σχολείο
Δυσκολία να μιλήσει με τους άλλους, να ερμηνεύσει τη γλώσσα του σώματος και να αντιληφθεί τα κοινωνικά σήματα
Δυσκολία να αποκτήσει και να διατηρήσει φίλους
Δυσκολία σε καθημερινά καθήκοντα, όπως τα στοιχειώδη της αυτοφροντίδας (π.χ., ντύσιμο, χρήση τουαλέτας), τις δουλειές του σπιτιού ή τη διαχείριση χρημάτων
Δυσκολία να συνδέσει έννοιες που ήδη αποκτήθηκαν, με νέα προβλήματα

Πώς διαγιγνώσκεται η Διαταραχή Νοητικής Ανάπτυξης;

Ιδανικά, η διάγνωση της Διαταραχής Νοητικής Ανάπτυξης γίνεται από μια διεπιστημονική ομάδα, συγκροτούμενη από ψυχίατρο παιδιών και εφήβων, αναπτυξιολόγο, νευρολόγο ή/και γενετιστή σε συνεργασία με την οικογένεια. Όταν ένας φροντιστής προβληματίζεται με την ανάπτυξη ενός παιδιού, ο ψυχίατρος παιδιών και εφήβων με βάση τον δείκτη νοημοσύνης, το ιστορικό και την κλινική εξέταση θα βάλει τη διάγνωση. Πιστοποιημένοι ψυχολόγοι χρησιμοποιούν δοκιμασίες νοημοσύνης για να προσδιορίσουν τις νοητικές ικανότητες του παιδιού ή τον δείκτη νοημοσύνης του (IQ), δηλαδή έναν τυποποιημένο δείκτη που αντιπροσωπεύει τη γνώση και την ικανότητα λογικής σκέψης του παιδιού. Τα άτομα των οποίων η επίδοση σε αυτές τις δοκιμασίες είναι χαμηλότερη από δύο τυπικές αποκλίσεις σε σχέση με τον μέσο όρο του πληθυσμού έχουν πολύ χαμηλές γνωστικές ικανότητες, κάτι που χαρακτηρίζει τα παιδιά με Διαταραχή Νοητικής Ανάπτυξης. Παρ’ όλο που υπάρχουν πολλές δοκιμασίες νοημοσύνης, εκείνες που χρησιμοποιούνται πιο συχνά είναι οι δοκιμασίες Wechsler, όπου μια βαθμολογία κάτω του 70 μπορεί να δείχνει ότι τα παιδιά έχουν Διαταραχή Νοητικής Ανάπτυξης. Ο ψυχίατρος παιδιών και εφήβων, σε στενή συνεργασία με επαγγελματίες άλλων ειδικοτήτων, θα επιδιώξει την επιβεβαίωση της διάγνωσης προσπαθώντας να μάθει περισσότερα για το παιδί μέσω συνεντεύξεων με τους γονείς/ φροντιστές και με τη διενέργεια περισσότερων δοκιμασιών και συνεντεύξεων που είναι σχεδιασμένες για τη μέτρηση των ικανοτήτων του παιδιού σε άλλους τομείς.

Η Διαταραχή Νοητικής Ανάπτυξης μπορεί να είναι ήπια, μέτρια, βαριά ή βαθιά (βλ. πίνακα παρακάτω). Παρ’ όλο που οι δοκιμασίες μέτρησης του δείκτη νοημοσύνης προσφέρουν ορισμένες ενδείξεις για τον προσδιορισμό της σοβαρότητας της διαταραχής, ο ειδικός ψυχικής υγείας είναι καταλληλότερος να εκτιμήσει τη σοβαρότητα της διαταραχής και να σταθμίσει επιμέρους πτυχές των γενικών γνωσιακών ικανοτήτων σε σχέση με κοινωνικές και πρακτικές περιοχές. Αυτή η παράλληλη αξιολόγηση του δείκτη νοημοσύνης και της προσαρμοστικής λειτουργίας του παιδιού είναι καθοριστική τόσο για τη διάγνωση όσο και για τη βαρύτητα αυτής.

Διαβαθμίσεις σοβαρότητας της Διαταραχής Νοητικής Ανάπτυξης
	*Εννοιολογικά προβλήματα*	*Κοινωνικά προβλήματα*	*Πρακτικά προβλήματα*
*Ήπια*	Οι δυσκολίες μπορεί να μην είναι εμφανείς στα παιδιά προσχολικής ηλικίας, αλλά τα παιδιά σχολικής ηλικίας έχουν δυσκολία στα μαθήματα και χρειάζονται υποστήριξη σε έναν ή περισσότερους από τους ακόλουθους τομείς: ανάγνωση, γραπτό λόγο, μαθηματικά, χρόνο, χρήματα.	Το παιδί συγκριτικά με τους συνομηλίκους μπορεί να παρουσιάζει ανωριμότητα στον λόγο και την επικοινωνία, καθώς και δυσκολίες στη διαχείριση των συναισθημάτων, τη συμπεριφορά και τις κοινωνικές καταστάσεις. Υπάρχει κίνδυνος χειραγώγησής του από συνομηλίκους και άλλα άτομα.	Το παιδί συνήθως μπορεί να τα καταφέρει στις δραστηριότητες αυτοφροντίδας (π.χ. σίτιση, ντύσιμο, τουαλέτα, βούρτσισμα δοντιών, πλύσιμο χεριών), αλλά ίσως να χρειάζεται περισσότερη υποστήριξη σε πιο σύνθετες καθημερινές δραστηριότητες (π.χ. καθάρισμα).
*Μέτρια*	Στα παιδιά προσχολικής ηλικίας παρατηρούνται καθυστέρηση στο λόγο και την ανάπτυξη προσχολικών δεξιοτήτων. Τα παιδιά σχολικής ηλικίας σημειώνουν πολύ πιο περιορισμένη πρόοδο στο σχολείο συγκριτικά με τους συνομηλίκους.	Οι γλωσσικές και επικοινωνιακές δεξιότητες του παιδιού είναι εμφανώς περιορισμένες συγκριτικά με τους συνομηλίκους. Ωστόσο, δημιουργούν σχέσεις με την οικογένεια και με φίλους.	Το παιδί μπορεί να τα καταφέρει σε ορισμένες δραστηριότητες αυτοφροντίδας (π.χ. σίτιση, ντύσιμο, τουαλέτα, βούρτσισμα δοντιών, πλύσιμο χεριών) με εκπαίδευση και υποστήριξη. Επίσης, μπορεί να εκτελέσει βασικά οικιακά καθήκοντα , αλλά με καθυστέρηση και συνεχή υποστήριξη έως την ενήλικη ζωή. Επίσης, το παιδί είναι ικανό να μάθει και να συμμετέχει σε ψυχαγωγικές δραστηριότητες.
*Βαριά*	Το παιδί έχει πολύ φτωχή κατανόηση της γλώσσας ή εννοιών όπως οι αριθμοί, η ποσότητα, ο χρόνος ή τα χρήματα και χρειάζεται εκτεταμένη υποστήριξη από τον γονέα/ φροντιστή.	Ο προφορικός λόγος του παιδιού είναι πολύ περιορισμένος –συχνά χρησιμοποιεί μόνο μεμονωμένες λέξεις, επαναλαμβανόμενες φράσεις και επικοινωνία με χειρονομίες– και είναι επικεντρωμένος σε αυτό που συμβαίνει εδώ και τώρα. Είναι δυνατή η ανάπτυξη σχέσεων με την οικογένεια και άλλους γονείς/ φροντιστές, και οι σχέσεις αυτές αποτελούν δυνητικά μια πηγή ευτυχίας.	Η ανάπτυξη του παιδιού σε ό,τι αφορά τις δεξιότητες της καθημερινής ζωής είναι καθυστερημένη, αλλά μπορεί ωστόσο να ολοκληρώνει δραστηριότητες αυτοφροντίδας ή να εκτελεί οικιακά καθήκοντα με υποστήριξη. Το παιδί είναι ικανό να μάθει και να συμμετέχει σε βασικές ψυχαγωγικές δραστηριότητες με υποστήριξη. Ενδέχεται να εμφανίζει αυτοτραυματισμούς ή άλλες ανησυχητικές συμπεριφορές.
*Βαθιά*	Το παιδί δεν καταφέρνει να χρησιμοποιήσει αριθμούς, γράμματα ή άλλα σύμβολα για να μαθαίνει ή να επικοινωνεί, αλλά ίσως να μπορεί να συνδέει μεταξύ τους αντικείμενα με βάση την όψη τους, καθώς και να χρησιμοποιεί ορισμένα αντικείμενα για έναν σκοπό (π.χ., μια χτένα χρησιμοποιείται για να χτενίζει κανείς τα μαλλιά του). Ωστόσο, πιθανά κινητικά ή αισθητηριακά προβλήματα μπορεί να εμποδίζουν το παιδί να χρησιμοποιεί αντικείμενα με λειτουργικό τρόπο (π.χ. να περάσει τη χτένα μέσα από τα μαλλιά του).	Το παιδί έχει εξαιρετικά περιορισμένη κατανόηση του προφορικού λόγου για να επικοινωνήσει λεκτικά και εκφράζει τις σκέψεις και τις επιθυμίες του κυρίως με χειρονομίες ή άλλους τρόπους εξωλεκτικής επικοινωνίας. Το παιδί ενδέχεται να καταλαβαίνει απλές οδηγίες ενός βήματος και χειρονομίες. Απολαμβάνει τις σχέσεις του με γονείς/ φροντιστές, που γνωρίζει καλά, αλλά κινητικά ή αισθητηριακά προβλήματα ενδέχεται να εμποδίζουν τις κοινωνικές δραστηριότητες.	Το παιδί θα παραμείνει εξαρτημένο από γονείς/ φροντιστές για όλες τις πτυχές της καθημερινής ζωής, ωστόσο μερικά παιδιά ίσως συμμετέχουν σε ορισμένες δραστηριότητες στοιχειώδους αυτοφροντίδας ή σε οικιακές δουλειές με υποστήριξη. Οι ψυχαγωγικές δραστηριότητες είναι περιορισμένες, αλλά μπορεί να περιλαμβάνουν την ακρόαση μουσικής, την παρακολούθηση ταινιών ή περιπάτους με επίβλεψη, καθώς και δραστηριότητες στο νερό με υποστήριξη. Η συνυπάρχουσα κινητική ή αισθητηριακή έκπτωση περιορίζει τη συμμετοχή σε δραστηριότητες. Ενδέχεται να εμφανίζει συμπεριφορές αυτοτραυματισμού ή άλλες ανησυχητικές συμπεριφορές.

Κατά τη διενέργεια δοκιμασιών και αξιολογήσεων για τη διάγνωση Διαταραχής Νοητικής Ανάπτυξης, είναι σημαντικό να ληφθεί υπόψη από τον ειδικό ψυχικής υγείας ότι η βαθμολογία θα μπορούσε να επηρεάζεται από πολιτισμικούς παράγοντες. Οι δοκιμασίες πρέπει να είναι κατάλληλα προσαρμοσμένες στο κάθε πολιτισμικό πλαίσιο, ώστε να είναι έγκυρες για την αξιολόγηση της νοημοσύνης, αλλά συνήθως δεν είναι σταθμισμένες για υποεξυπηρετούμενους πληθυσμούς ή μειονότητες. Ορισμένες δοκιμασίες νοημοσύνης μπορούν να εφαρμοστούν ακόμη και σε παιδιά 2,5 ετών.

Δεδομένα για τη Διαταραχή Νοητικής Ανάπτυξης
Συχνότητα της διαταραχής παγκοσμίως	Η Διαταραχή Νοητικής Ανάπτυξης αφορά ποσοστό 1% του παγκόσμιου πληθυσμού. Δεν υπάρχουν πρόσφατα ειδικά επιδημιολογικά δεδομένα για την Ελλάδα.
Επιβάρυνση της δημόσιας υγείας από τη διαταραχή στην Ελλάδα	Η Διαταραχή Νοητικής Ανάπτυξης ευθύνεται κατά 0,5% για τα σταθμισμένα ως προς την αναπηρία έτη ζωής (DALYs), δηλαδή τα έτη υγιούς ζωής που χάνονται όσον αφορά στον πληθυσμό ηλικίας 5-14 ετών στην Ελλάδα. Κατέχει την 8η θέση ανάμεσα στις βασικότερες ψυχικές παθήσεις που επιβαρύνουν τα παιδιά και τους εφήβους στην Ελλάδα.
Αναλογία στα φύλα	Τα συγκριτικά δεδομένα δείχνουν ότι η αναλογία της Διαταραχής Νοητικής Ανάπτυξης στα φύλα ποικίλλει σε μεγάλο βαθμό, ανάλογα με τη βαρύτητα και την ευρύτητα του φάσματος των συνοδών διαταραχών. Γενικά, είναι πιθανότερο να διαγνωστούν με τη διαταραχή τα αγόρια παρά τα κορίτσια.
Ηλικία αιχμής της εμφάνισης	Παρ’ όλο που απουσιάζουν ειδικά δεδομένα για τη Διαταραχή Νοητικής Ανάπτυξης, η εμφάνιση συνολικά των νευροαναπτυξιακών διαταραχών παρουσιάζει αιχμή στην ηλικία των 5,5 ετών.
Ποσοστό ατόμων που διαγιγνώσκεται πριν από την ηλικία των 18 ετών	Παρ’ όλο που δεν είναι διαθέσιμα ειδικά δεδομένα για τη Διαταραχή Νοητικής Ανάπτυξης, το ποσοστό των περιπτώσεων που διαγιγνώσκεται πριν από την ηλικία των 18 ετών για νευροαναπτυξιακές διαταραχές, συνολικά, είναι 83,2%. Αυτό σημαίνει ότι το 83.2% των ατόμων με μια νευροαναπτυξιακή διαταραχή θα έχουν διαγνωστεί μέχρι να φτάσουν την ηλικία των 18 ετών.

Ποιοι παράγοντες συνδέονται με τη Διαταραχή Νοητικής Ανάπτυξης;

Η Διαταραχή Νοητικής Ανάπτυξης συνδέεται συχνά με γεγονότα των πρώτων χρόνων της ζωής του παιδιού, όπως κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις ή έκθεση σε τοξικές ουσίες (π.χ., μόλυβδο). Παρακάτω συνοψίζονται ορισμένοι παράγοντες που συνδέονται με τη Διαταραχή Νοητικής Ανάπτυξης:

Γενετικοί και οικογενείς παράγοντες. Ένα σύνολο από γενετικά σύνδρομα και χρωμοσωμικές διαταραχές μπορεί να ευθύνονται για νοητικά ελλείμματα, τα γνωστότερα από τα οποία είναι το σύνδρομο Down, το σύνδρομο μικροελλείμματος 22q11.2, το σύνδρομο εύθραυστου X, το σύνδρομο Williams και το σύνδρομο Prader-Willi.
Προγεννητική ανάπτυξη. Προωρότητα, νωρίτερα από τις 25 εβδομάδες κύησης.
Επιπλοκές κατά τη διάρκεια της κύησης. Ορισμένες μητρικές λοιμώξεις κατά τη διάρκεια της κύησης· η χρήση ουσιών ή οινοπνεύματος από την κυοφορούσα μητέρα ή η έκθεσή της σε τοξικές ουσίες (π.χ. μόλυβδο, υδράργυρο, ορισμένα φάρμακα)· και καταστάσεις όπου η μητέρα δεν προσλαμβάνει αρκετά θρεπτικά συστατικά.
Επιπλοκές κατά τη γέννηση. Σοβαρές επιπλοκές, όπως η υποξία του βρέφους, η αιμορραγία της επίτοκης μητέρας ή ο μαιευτικός τραυματισμός.
Επιπλοκές μετά τη γέννηση του παιδιού και στην πρώιμη παιδική ηλικία. Σοβαρές εγκεφαλικές λοιμώξεις (π.χ., μηνιγγίτιδα ή εγκεφαλίτιδα), σοβαρά ατυχήματα που πλήττουν τον εγκέφαλό του, επαναλαμβανόμενα επεισόδια επιληπτικής κρίσης ή σοβαρή κακοποίηση του παιδιού.

Ποιες άλλες διαταραχές συνυπάρχουν με τη Διαταραχή Νοητικής Ανάπτυξης;

Παρ’ όλο που κάθε παιδί ή έφηβος είναι μοναδικό(ς), στα παιδιά με Διαταραχή Νοητικής Ανάπτυξης συνυπάρχουν νευροαναπτυξιακές και ιατρικές παθήσεις τρεις ή τέσσερις φορές συχνότερα σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό. Οι συνηθέστερες αναπτυξιακές και ψυχικές διαταραχές είναι η Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος, η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής/Υπερκινητικότητας, οι καταθλιπτικές διαταραχές, οι αγχώδεις διαταραχές, η διπολική διαταραχή και η διαταραχή της διαγωγής. Οι συνηθέστερες μεταβολικές και λοιπές παθολογικές διαταραχές περιλαμβάνουν τον υποθυρεοειδισμό, τις επιληπτικές κρίσεις, τα καρδιαγγειακά προβλήματα, την παχυσαρκία και τη δυσκοιλιότητα. Λόγω του μεγάλου φάσματος των συννοσηρών παθήσεων, είναι σημαντικός η στενή συνεργασία με έναν παιδίατρο καθ’ όλη τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας και της εφηβείας, προκειμένου να προληφθούν, να εντοπιστούν έγκαιρα ή/και να αντιμετωπιστούν οι οποιεσδήποτε παθήσεις. Αυτή η συνεργασία περιλαμβάνει τη συνέχιση των επισκέψεων παρακολούθησης, τον προληπτικό ορμονικό έλεγχο, καθώς και τις τακτικές εργαστηριακές και κλινικές εξετάσεις.

Πώς αντιμετωπίζεται η Διαταραχή Νοητικής Ανάπτυξης;

Παρ’ όλο που η Διαταραχή Νοητικής Ανάπτυξης είναι μια σταθερή κατάσταση που συνοδεύει το παιδί σε όλη του τη ζωή, υπάρχουν παρεμβάσεις που μπορούν να μετριάσουν τις επιπτώσεις και τις βλάβες που προκαλεί, βελτιώνοντας την ποιότητα ζωής και την ευημερία του ατόμου. Τα προγράμματα ειδικής αγωγής και αποκατάστασης μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά να αποκτήσουν βασικές κοινωνικές και πρακτικές δεξιότητες που θα τους χρειαστούν για να ολοκληρώσουν το σχολείο και σε ορισμένες περιπτώσεις, να ζήσουν ανεξάρτητα ως ενήλικες. Όσο νωρίτερα γίνει η ανίχνευση των προβλημάτων και η απόδοση μιας σωστής διάγνωσης ώστε να ξεκινήσει η διαχείριση, τόσο θετικότερα θα είναι τα αποτελέσματα. Σήμερα, είναι διαθέσιμες διάφορες παρεμβάσεις που μπορούν να βοηθήσουν τις οικογένειες σε ποικίλα επίπεδα, όπως στα παρακάτω:

Πρόληψη ή ελαχιστοποίηση της επιδείνωσης των συνοδών (μη ειδικών) συμπτωμάτων. Η τήρηση των ιατρικών συστάσεων σε ό,τι αφορά τον τακτικό έλεγχο ανίχνευσης συνοδών παθήσεων και τη διαχείρισή τους, μπορεί να μειώσει σημαντικά τις συνέπειές τους για την ψυχική υγεία. Με τον όρο «πρώιμη παρέμβαση» εννοείται ένα σύνολο διαγνωστικών και θεραπευτικών υπηρεσιών που παρέχεται στα παιδιά με αναπτυξιακές διαταραχές και στις οικογένειές τους νωρίτερα από την ηλικία των 3 ετών. Τα αποτελέσματα της πρώιμης έναρξης των παρεμβάσεων μπορεί να είναι εξαιρετικά σημαντικά σε ό,τι αφορά τη μάθηση, τη συμπεριφορά και τη λειτουργικότητα.
Περιορισμός της έκτασης της έκπτωσης στην καθημερινή ζωή του παιδιού. Οι εξειδικευμένες διεπιστημονικές υπηρεσίες περιλαμβάνουν την εργοθεραπεία, τη φυσικοθεραπεία, τη λογοθεραπεία, την οικογενειακή συμβουλευτική. Η ατομική, οικογενειακή και ομαδική συμπεριφορική και γνωσιακή-συμπεριφορική ψυχοθεραπεία μπορούν να βοηθήσουν στη βελτίωση των δεξιοτήτων καθημερινής ζωής, καθώς και των γνωσιακών και κοινωνικών δεξιοτήτων. Επιπρόσθετα, τα ψυχιατρικά φάρμακα θα μπορούσαν να φανούν χρήσιμα στην αντιμετώπιση πιθανών προβλημάτων συμπεριφορικής και συναισθηματικής απορρύθμισης.
Υποστήριξη του τρόπου με τον οποίο το παιδί μπορεί να λειτουργήσει καλύτερα και να βελτιώσει τη συνολική ποιότητα της ζωής του. Αυτές οι παρεμβάσεις στοχεύουν στην υποστήριξη των παιδιών και των εφήβων με Διαταραχή Νοητικής Ανάπτυξης στις εξατομικευμένες εκπαιδευτικές τους ανάγκες, στην συμμετοχή τους σε προγράμματα κοινωνικοποίησης και επαγγελματικής αποκατάστασης και στην προετοιμασία τους για την καλύτερη κοινωνική τους ένταξη στην πορεία τους προς την ενηλικίωση. Οι ενήλικοι με ήπια και ορισμένοι με μέτρια Διαταραχή Νοητικής Ανάπτυξης μπορούν να έχουν μια ανεξάρτητη ζωή.

Πού μπορείτε να βρείτε περισσότερες πληροφορίες

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τα αναπτυξιακά ορόσημα και για θέματα που σας προβληματίζουν σχετικά με τη νοητική ανάπτυξη του παιδιού, μπορείτε να επισκεφθείτε τους συνοπτικούς οδηγούς «Τι συμπεριφορές περιμένουμε συνήθως από βρέφη και νήπια (0 έως 3 ετών)", "......από παιδιά προσχολικής ηλικίας 3 έως 6 ετών", ".....από παιδιά 6 έως 12 ετών", και "....από παιδιά στην εφηβεία (12-18 ετών)". Επίσης, τις «Πρώιμες αναπτυξιακές δυσκολίες».

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τις επιστημονικές πηγές που χρησιμοποιήθηκαν για την ανάπτυξη αυτού του οδηγού, μπορείτε να ανατρέξετε στον βιβλιογραφικό κατάλογο:

Βιβλιογραφία

Κλινική περιγραφή, συμπτώματα και διαγνωστικές πληροφορίες

American Psychiatric Association. (2022). Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders: Fifth Edition Text Revision DSM-5-TR. American Psychiatric Association Publishing, Washington, DC.
Child Mind Institute. (2021). Quick Guide to Intellectual Development Disorder. Child Mind Institute. Retrieved 11/17/22, from https://childmind.org/guide/quick-guide-to-intellectual-development-disorder/
World Health Organization. (2022). 6A00 Disorders of intellectual development. In International statistical classification of diseases and related health problems (11th ed.). https://icd.who.int/browse11/l-m/en#/http%3a%2f%2fid.who.int%2ficd%2fentity%2f605267007

Δεδομένα

American Psychiatric Association. (2022). Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders: Fifth Edition Text Revision DSM-5-TR. American Psychiatric Association Publishing, Washington, DC.
Institute for Health Metrics and Evaluation (IHME). (2019). GBD Compare Data Visualization. Seattle, WA: IHME, University of Washington, Available from http:// vizhub.healthdata.org/gbd-compare. (Accessed 11/15/2022)
Kendler, K. S. (2013). What psychiatric genetics has taught us about the nature of psychiatric illness and what is left to learn. Molecular Psychiatry, 18(10), 1058–1066. https://doi.org/10.1038/mp.2013.50
Maulik, P. K., Mascarenhas, M. N., Mathers, C. D., Dua, T., & Saxena, S. (2011). Prevalence of intellectual disability: A meta-analysis of population-based studies. Research in Developmental Disabilities, 32(2), 419–436. https://doi.org/10.1016/j.ridd.2010.12.018
Polyak, A., Rosenfeld, J. A., & Girirajan, S. (2015). An assessment of sex bias in neurodevelopmental disorders. Genome Medicine, 7(1), 94. https://doi.org/10.1186/s13073-015-0216-5
Solmi, M., Radua, J., Olivola, M., Croce, E., Soardo, L., Salazar de Pablo, G., Il Shin, J., Kirkbride, J. B., Jones, P., Kim, J. H., Kim, J. Y., Carvalho, A. F., Seeman, M. V., Correll, C. U., & Fusar-Poli, P. (2022). Age at onset of mental disorders worldwide: Large-scale meta-analysis of 192 epidemiological studies. Molecular Psychiatry, 27(1), 281–295. https://doi.org/10.1038/s41380-021-01161-7

Συνδεόμενοι παράγοντες

American Psychiatric Association. (2022). Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders: Fifth Edition Text Revision DSM-5-TR. American Psychiatric Association Publishing, Washington, DC.
Glasson, E. J., Buckley, N., Chen, W., Leonard, H., Epstein, A., Skoss, R., Jacoby, P., Blackmore, A. M., Bourke, J., & Downs, J. (2020). Systematic review and meta-analysis: Mental health in children with neurogenetic disorders associated with intellectual disability. Journal of the American Academy of Child & Adolescent Psychiatry, 59(9), 1036–1048. https://doi.org/10.1016/j.jaac.2020.01.006
Lichtenstein, P., Tideman, M., Sullivan, P. F., Serlachius, E., Larsson, H., Kuja‐Halkola, R., & Butwicka, A. (2022). Familial risk and heritability of intellectual disability: A population‐based cohort study in Sweden. Journal of Child Psychology and Psychiatry, 63(9), 1092–1102. https://doi.org/10.1111/jcpp.13560
Kendler, K. S. (2013). What psychiatric genetics has taught us about the nature of psychiatric illness and what is left to learn. Molecular Psychiatry, 18(10), 1058–1066. https://doi.org/10.1038/mp.2013.50

Συνυπάρχουσες διαταραχές

American Psychiatric Association. (2022). Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders: Fifth Edition Text Revision DSM-5-TR. American Psychiatric Association Publishing, Washington, DC.
Buckley, N., Glasson, E. J., Chen, W., Epstein, A., Leonard, H., Skoss, R., Jacoby, P., Blackmore, A. M., Srinivasjois, R., Bourke, J., Sanders, R. J., & Downs, J. (2020). Prevalence estimates of mental health problems in children and adolescents with intellectual disability: A systematic review and meta-analysis. Australian & New Zealand Journal of Psychiatry, 54(10), 970–984. https://doi.org/10.1177/0004867420924101

Παρεμβάσεις

Ke, X., & Liu, J. (2020). Intellectual Disability. In J. M. Rey & A. Martin (Eds.), JM Rey’s IACAPAP Textbook of Child and Adolescent Mental Health (p. 25). International Association for Child and Adolescent Psychiatry and Allied Professions.
Sheerin, F., Eustace-Cook, J., Wuytack, F., & Doyle, C. (2021). Medication management in intellectual disability settings: A systematic review. Journal of Intellectual Disabilities, 25(2), 242–276. https://doi.org/10.1177/1744629519886184

Ήταν χρήσιμες αυτές οι πληροφορίες;