Ποια είναι τα συμπτώματα της Ενούρησης;

Η κύρια ένδειξη ότι ένα παιδί παρουσιάζει Ενούρηση είναι όταν ουρεί στα ρούχα ή στο κρεβάτι του στην ηλικία των 5 ετών και άνω (είναι συνηθισμένο τα μικρότερα παιδιά να έχουν ανεπαρκή έλεγχο της ουροδόχου κύστης). Τα τακτικά επεισόδια ενούρησης ενός παιδιού μπορεί να καταλήξει σε προβλήματα στο σχολείο, στο σπίτι και σε άλλα κοινωνικά πλαίσια.

Η Ενούρηση μπορεί να συμβεί είτε κατά τη διάρκεια της ημέρας, είτε κατά τη διάρκεια της νύχτας ή και στις δύο περιπτώσεις
Η Ενούρηση μπορεί να είναι ακούσια ή σκόπιμη
Τα παιδιά που έχουν νυχτερινή Ενούρηση συχνά κοιμούνται πολύ βαριά

Πώς διαγιγνώσκεται η Ενούρηση;

Ένας παιδίατρος ή ψυχίατρος παιδιών και εφήβων θα κάνει τη διάγνωση, εάν το παιδί παρουσιάζει ενούρηση τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα για τουλάχιστον τρεις μήνες και εάν αυτό προκαλεί στο παιδί προβλήματα στο σχολείο ή με τους φίλους. Είναι επίσης σημαντικό ο γιατρός να εξετάσει το παιδί, ώστε να αποκλείσει ιατρικά προβλήματα, όπως η ουρολοίμωξη ή ο σακχαρώδης διαβήτης.

Δεδομένα για την Ενούρηση
Συχνότητα της διαταραχής παγκοσμίως	Η ημερήσια Ενούρηση αφορά το 3,2-9,0% των παιδιών ηλικίας 7 ετών, το 1,1-4,2% των παιδιών 11-13 ετών και το 1,2-3,0% των εφήβων 15-17 ετών, ενώ η συχνότητα της νυχτερινής Ενούρησης κυμαίνεται από 5%-10% στα 5χρονα, 3%-5% στα 10χρονα και 1% στα παιδιά 15 ετών και άνω. Πρόσφατες διεθνείς μελέτες κοορτής αναφέρουν κάπως υψηλότερα ποσοστά συχνότητας.
Επιβάρυνση της δημόσιας υγείας από τη Διαταραχή στην Ελλάδα	Η Ενούρηση ευθύνεται κατά λιγότερο από 0,03% του συνόλου ως προς την αναπηρία ετών ζωής (DALYs), δηλαδή των ετών υγιούς ζωής που χάνονται στον πληθυσμό ηλικίας 5-14 ετών στην Ελλάδα.
Αναλογία στα φύλα	Η Ενούρηση είναι συνηθέστερη στα αγόρια απ’ ό,τι στα κορίτσια, σε αναλογία 1,5:1 έως 2:1.
Ηλικία αιχμής της εμφάνισης	Απουσιάζουν ειδικά δεδομένα για την Ενούρηση. Ο επιπολασμός της νυχτερινής ενούρησης μειώνεται καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν (π.χ., 20% στα 4χρονα, 10% στα 7χρονα, 1-2% στους εφήβους και 0,3-1,7% στους ενηλίκους).
Ποσοστό περιπτώσεων που διαγιγνώσκεται πριν από την ηλικία των 18 ετών	Παρ’ όλο που απουσιάζουν ειδικά δεδομένα για την Ενούρηση, το ποσοστό των περιπτώσεων που διαγιγνώσκεται πριν από την ηλικία των 18 ετών για το σύνολο των ψυχικών διαταραχών, είναι 48,4%. Αυτό σημαίνει ότι το 83.2% των ατόμων με νευροαναπτυξιακή διαταραχή θα έχουν διαγνωστεί μέχρι να φτάσουν την ηλικία των 18 ετών.

Ποιοι παράγοντες συνδέονται με την Ενούρηση;

Ορισμένοι συνήθεις παράγοντες που συνδέονται με την Ενούρηση είναι οι εξής:

Γενετικοί και οικογενείς παράγοντες. Ένα παιδί είναι πιο πιθανό να εμφανίσει ενούρηση εάν είχαν τη διαταραχή και οι γονείς του, ιδίως ο πατέρας του.
Περιβαλλοντικοί παράγοντες. Περιλαμβάνουν το στρες και την καθυστερημένη ή ασυνεπή εκπαίδευση τουαλέτας.
Ιατρικοί παράγοντες. Περιλαμβάνουν τη μικρή ουροδόχο κύστη, την υπερδραστήρια ή ευερέθιστη ουροδόχο κύστη, την απουσία έκκρισης αγγειοπιεσίνης κατά τη διάρκεια του ύπνου και την καθυστερημένη ανάπτυξη.

Ποιες άλλες διαταραχές συνυπάρχουν με την Ενούρηση;

Τα περισσότερα παιδιά με Ενούρηση δεν παρουσιάζουν κάποια συννοσηρή ψυχιατρική διαταραχή, παρ’ όλο που έχουν περισσότερες πιθανότητες σε σύγκριση με τους συνομηλίκους τους να βιώνουν δυσκολίες συμπεριφοράς. Επίσης, η ενούρηση μπορεί να αποτελεί τη μοναδική εκδήλωση των νυχτερινών επιληπτικών κρίσεων. Ενούρηση μπορεί να παρουσιάζουν και τα παιδιά με αναπτυξιακές καθυστερήσεις (π.χ., στην ομιλία, τη γλώσσα, την κινητική ανάπτυξη), εγκόπριση, υπνοβασία ή νυχτερινούς τρόμους).

Πώς αντιμετωπίζεται η Ενούρηση;

Οι περισσότερες περιπτώσεις ενούρησης αντιμετωπίζονται με έναν τύπο ψυχοθεραπείας που ονομάζεται γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία (ΓΣΘ), αν και σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να χορηγηθεί και φαρμακευτική αγωγή.

Ένας ψυχοθεραπευτής της ΓΣΘ θα εργαστεί με την οικογένεια του παιδιού, ώστε να διαμορφωθεί από κοινού μια συμπεριφορική προσέγγιση που θα βοηθήσει το παιδί να ελέγξει την ουροδόχο κύστη του. Ορισμένες συμπεριφορικές προσεγγίσεις περιλαμβάνουν:

Αισθητήρα υγρασίας που ξυπνά το παιδί όταν αρχίζει να βρέχει το κρεβάτι
Περιορισμό κατανάλωσης υγρών και καφεϊνούχων ροφημάτων τις βραδινές ώρες
Προτροπή του παιδιού να πηγαίνει στην τουαλέτα συχνότερα
Επιβράβευση του παιδιού όταν μένει στεγνό τη νύχτα

Ο εκνευρισμός του ενήλικα με το παιδί όταν συμβαίνει κάποιο επεισόδιο ενούρησης ή/και το ντρόπιασμά του ίδιου του παιδιού μπροστά σε άλλους εντείνει το στρες χωρίς να μειώνει τον αριθμό των επεισοδίων.

Υπάρχει το ενδεχόμενο ο γιατρός να επιλέξει να αντιμετωπίσει την Ενούρηση ενός παιδιού με φαρμακευτική αγωγή, ωστόσο, όταν το παιδί σταματήσει να παίρνει το φάρμακο, η Ενούρηση επιστρέφει.

Η δεσμοπρεσίνη περιορίζει την παραγωγή ούρων τη νύχτα
Η οξυβουτυνίνη αυξάνει τη χωρητικότητα και μειώνει τις συσπάσεις της ουροδόχου κύστης.

Τα φάρμακα ενδέχεται να έχουν παρενέργειες, αλλά είναι ασφαλή για τα παιδιά όταν χρησιμοποιούνται με την κατάλληλη παρακολούθηση από τον γιατρό τους. Ένα παιδί ή ένας έφηβος που παίρνει ένα από αυτά τα φάρμακα πρέπει να επισκέπτεται τον γιατρό του σε τακτική βάση, ιδίως εάν άλλαξε πρόσφατα η δοσολογία χορήγησης.

Πού μπορείτε να βρείτε περισσότερες πληροφορίες

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την Ενούρηση, τον έλεγχο της ουροδόχου κύστης, και σχετικά θέματα που σας προβληματίζουν, μπορείτε να επισκεφθείτε τον συνοπτικό οδηγό «Δυσκολίες στον έλεγχο της ούρησης» [website link].

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τις επιστημονικές πηγές που χρησιμοποιήθηκαν για την ανάπτυξη αυτού του οδηγού, μπορείτε να ανατρέξετε στον βιβλιογραφικό κατάλογο εδώ.

Βιβλιογραφία

Κλινική περιγραφή, συμπτώματα και διαγνωστικές πληροφορίες

American Psychiatric Association. (2022). Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders: Fifth Edition Text Revision DSM-5-TR. American Psychiatric Association Publishing, Washington, DC.
Enuresis or bedwetting: A quick guide. (2021, September 10). https://childmind.org/guide/enuresis-bedwetting-quick-guide/
World Health Organization. (2022, February). ICD-11 for mortality and morbidity statistics. 6C00 Enuresis. https://icd.who.int/browse11/l-m/en#/http://id.who.int/icd/entity/1157749237

Δεδομένα

American Psychiatric Association. (2022). Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders: Fifth Edition Text Revision DSM-5-TR. American Psychiatric Association Publishing, Washington, DC.
Ferrara, P., Franceschini, G., Bianchi Di Castelbianco, F., Bombace, R., Villani, A., & Corsello, G. (2020). Epidemiology of enuresis: A large number of children at risk of low regard. Italian Journal of Pediatrics, 46(1), 128. https://doi.org/10.1186/s13052-020-00896-3
De Sousa, A., Kapoor, H., Jagtap, J., & Sen, M. (2007). Prevalence and factors affecting enuresis amongst primary school children. Indian Journal of Urology, 23(4), 354. https://doi.org/10.4103/0970-1591.36703
Mohammadi, M., Vaisi Raiegani, A. A., Jalali, R., Ghobadi, A., & Salari, N. (2019). The Prevalence of Nocturnal Enuresis among Iranian Children: A Systematic Review and Meta-Analysis. Urology Journal, 2019: Instant. https://doi.org/10.22037/uj.v0i0.5194
Institute for Health Metrics and Evaluation (IHME). (2019). GBD Compare Data Visualization. Seattle, WA: IHME, University of Washington, Available from http:// vizhub.healthdata.org/gbd-compare. (Accessed 11/15/2022)
Kendler, K. S. (2013). What psychiatric genetics has taught us about the nature of psychiatric illness and what is left to learn. Molecular Psychiatry, 18(10), 1058–1066. https://doi.org/10.1038/mp.2013.50
Solmi, M., Radua, J., Olivola, M., Croce, E., Soardo, L., Salazar de Pablo, G., Il Shin, J., Kirkbride, J. B., Jones, P., Kim, J. H., Kim, J. Y., Carvalho, A. F., Seeman, M. V., Correll, C. U., & Fusar-Poli, P. (2022). Age at onset of mental disorders worldwide: Large-scale meta-analysis of 192 epidemiological studies. Molecular Psychiatry, 27(1), 281–295. https://doi.org/10.1038/s41380-021-01161-7
von Gontard A. Enuresis (2012). In Rey J.M. (ed.), IACAPAP e-Textbook of Child and Adolescent Mental Health. Geneva: International Association for Child and Adolescent Psychiatry and Allied Professions.

Συνδεόμενοι παράγοντες

American Psychiatric Association. (2022). Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders: Fifth Edition Text Revision DSM-5-TR. American Psychiatric Association Publishing, Washington, DC.
von Gontard A. Enuresis (2012). In Rey J.M. (ed.), IACAPAP e-Textbook of Child and Adolescent Mental Health. Geneva: International Association for Child and Adolescent Psychiatry and Allied Professions.

Συνυπάρχουσες διαταραχές

American Psychiatric Association. (2022). Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders: Fifth Edition Text Revision DSM-5-TR. American Psychiatric Association Publishing, Washington, DC.

Παρεμβάσεις

Correll, C. U., Cortese, S., Croatto, G., Monaco, F., Krinitski, D., Arrondo, G., Ostinelli, E. G., Zangani, C., Fornaro, M., Estradé, A., Fusar‐Poli, P., Carvalho, A. F., & Solmi, M. (2021). Efficacy and acceptability of pharmacological, psychosocial, and brain stimulation interventions in children and adolescents with mental disorders: An umbrella review. World Psychiatry, 20(2), 244–275. https://doi.org/10.1002/wps.20881
Peng, C. C.-H., Yang, S. S.-D., Austin, P. F., & Chang, S.-J. (2018). Systematic Review and Meta-analysis of Alarm versus Desmopressin Therapy for Pediatric Monosymptomatic Enuresis. Scientific Reports, 8(1), 16755. https://doi.org/10.1038/s41598-018-34935-1
Ramakrishnan, K. (2008). Evaluation and treatment of enuresis. American Family Physician, 78(4), 489–496.

Ήταν χρήσιμες αυτές οι πληροφορίες;